Yorgos Lanthimos
Dodano: 21.08.2018 13:00 | 5 odsłon | 0 komentarzy
Przez wielu postrzegany jako jeden z najciekawszych reżyserów dekady. Facet ma w portfolio dopiero co kilka filmów, a już budzi uznanie - na koncie m.in. 2 nominacje do Oscara oraz nagrodę w Cannes za scenariusz. W ostatnim czasie miałem okazję nadrobić z trzy jego filmy z jak dotąd skromnej twórczości i całkowicie pojmuję fenomen tego Pana.
Yorgos ponoć zajmuje się kinem, teatrem, muzycznymi wideo i reklamami od 1995. Przed przełomowym "Kłem" miał swoj udział m.in. w przygotowaniu otwarcia Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2004, a rok później nakręcił "Kinettę", którą mogą w sumie kojarzyć tylko najwięksi fani Lanthimosa. Sam jeszcze nie oglądałem jen więc się nie wypowiem.
Kluczem do sławy i uznania okazał się być w 2009 wspomniany "Kieł" - przyznam, że w mojej opinii to jeden z najbardziej szokujących obrazów jakie widziałem w swej wieloletniej styczności z kinem. Przede wszystkim chwalę tutaj oryginalność, jak i same ekscentryczne podejście do tematu. W trakcie seansu aż się bałem, że na tym świecie istnieją takie popieprzone rodziny izolujące dzieciaki od zewnętrznego świata i robiące im pranie mózgu, brrrr... Była nagroda w Cannes i była nominacja do Oscara, to było wiadome, że świetlaną karierę ma zapewnioną. Kontynuował swą współpracę ze współscenarzystą "Kła", Efthymisem Fillipou przy następnych produkcjach, a ich wspólnymi siłami w 2 lata później powstały "Alpy". Ponownie świetny pomysł - motyw niezależnej grupy osób, działających jako zastępstwo zmarłych ludzi w ramach poradzenia sobie bliskich z pustką, to rodzaj oryginalności, której szukam. Mimo wszystko nie zrobił na mnie takiego samego wrażenia jak "Kieł", a parę cytatów przypomina trochę pseudofilozoficzny bełkot, jak ekscentryzm Yorgosa, ale i tak fdużo tu pamiętnych momentów, więc ten film też polecam.
To co było dalej, to już powstało poza rodzimą Grecyją. W 2015 r. był już tak ceniony, że był w stanie zebrać na plan filmowy w Irlandii takie gwiazdy jak Colin Farrell, Rachel Weisz, John C. Reilly czy Lea Seydoux. "Lobster" traktuję jako zdecydoawny wielki krok w przód w karierze. Widać, że nie przestało mu brakować świetnych pomysłów na fabułę, a do tego nawet mu styl reżyserski ewoluował do tego stopnia, że mogłby walczyć z PTA o "Złoty Fotel Godnego Następcy Stanleya Kubricka". Trochę tu klimatów "Mechanicznej pomarańczy", trochę "Lśnienia" i na dobre to wychodzi. Potem przyszła pora na "Zabicie Świętego Jelenia" - obraz, którego doceniły canneńskie jury i krytycy, ale widzowie już nie za bardzo. Jeszcze nie widziałem, więc nie wypowiem się, ale zwiastun dla mnie wygląda świetnie.
No i w listopadzie tego roku będzie miał premierę trzeci anglojęzyczny produkt spod jego ręki - dziejący się w XVIII-wiecznej Anglii "The Favourite". Akurat pierwsza jego produkcja do której nie napisał scenariusza w duecie z Fillipou. Film będzie walczył o Złotego Lwa w Wenecji, a niektórzy widzą w nim solidnego Oscarowego gracza. Zwiastun w mojej opinii prezentuje się bombowo, widzowie z pokazów testowych są zachwyceni, a Weisz, Stone i Colman dają popis - w co zdecydowanie wierzę na słowo. Obok "First Mana" to mój najbardziej oczekiwany film z sezonu nagród.
Obym się nie rozczarował jego najnowszym dzieckiem i będę pilnie śledził jego twórczość. Nawet jeśli zdarzy mu się jakaś wada w scenariuszu, to podziwiam koncepcję oraz ten chłodny styl. Mało tego gdyby miała teraz powstawać ekranizacja "Mistrza i Małgorzaty, to Lanthimos obok Polańskiego, Gilliama i PTA byłby najidealniejszą osobą na stołku reżysera.
Źródło:
forum.film.org.pl
|
