Liczne blizny na twarzy tytułowego bohatera poniekąd oddają niedoskonałość filmu Stephena Chbosky'ego. Sporo w nim bowiem uchybień i pretensjonalnych uproszczeń charakterystycznych dla typowego wyciskacza łez. Pod twardą skorupą banałów znajdziemy jednak tyle autentycznych emocji, że można w ich blasku przyjemnie ogrzać się w chłodny zimowy wieczór.